💧چاه (چاهک) مالداری یا عشایری:
از گذشته های دور در مناطق عشایری که چشمه وجود نداشته و یا خشک شده، چاه‌های دهانه گشاد کم عمقی حفر می‌شده تا به وسیله دول (ظرف چرمی یا پلاستیکی) و طناب از چاه آبکشی و برای شرب دام و انسان استفاده گردد. این چاهک ها اغلب در کنار آبراهه ها و مسیل ها یا در مسیر جریان آب زیرزمینی و در نقطه ای که سیل گیر نباشد (همراه با شناخت مسیر جریان آب زیرزمینی) حفر و با سنگ چین نگهداری می‌شده است.
در مسیر روستای باچان به شهر فراشبند و در انتهای دشتی با نام بیدزرد، از نمونه این چاهک ها به صورت متعدد و پی در پی حفر شده و به چاترکمن، چاه تیرکمان یا چاه تیرکمون، شهرت دارد. مشابه این چاهها در مناطق عشایری شهرستانهای ارسنجان، پاسارگاد و سرچهان هم وجود دارد که هر کدام به نام خاص و یا به نام فردی، مشهور است (از جمله چاه حسین، چاه انجیر).
در سال‌های پر بارش، آبراهه مجاور چاترکمن جریان می یابد و چاهها سرریز می‌کند و در فصل های کم بارش که جریان آب وجود ندارد، می‌توان از آب چاه برای شرب دام یا انسان استفاده کرد (که البته شرب انسانی توصیه نمی‌شود).
برای رسیدن به چاترکمن،
