پارک جنگلی جوارم ساری

پارک جنگلی جوارم ساری:
سلام. پارک جنگلی جوارم (javarem) در ابتدای جاده فیروزکوه به تهران قرار دارد. جاده دسترسی درون پارک آسفالته شده و آلاچیق هایی برای نصب چادر درست شده است. سرویس بهداشتی، مغازه و رستوران و... در پارک در دسترس و جنگل انبوه، صدای پرندگان، شبنم صبحگاهی و بارندگی، از زیبایی های این پارک جنگلی زیبا است.
در انتهای جاده آسفالته فضای باز  پوشیده از چمن وجود دارد. کوههای سرسبز اطراف انسان را به وجد می آورد و اینجا است که شکر خداوند منان را باید مضاعف به جا آورد. به نظرم بهترین فصل مراجعه به شما فصول بهار و پاییز باشد (به خصوص اواسط بهار و اوایل پاییز). پاییز جنگل های شمال را از نزدیک ندیده ام اما به نظر می رسد که بسیار زیبا باشد.
قدر داشته های طبیعی، تاریخی و فرهنگی خود را بدانیم، از زیبایی های وطن لذت ببریم و به دیگران معرفی کنیم و از همه مهمتر، همگی برای پاکیزگی و نگهداری آن تلاش کنیم. 
@bachantourism
Bachantourism.blog.ir
گروه گردشگری و بومگردی باچان گشت

 

مشاهده تصاویر و اطلاعات بیشتر در کانال گروه گرشگری باچان گشت در ایتا

bachantourism@

فهرست مطالب کانال گروه گردشگزی باچان گشت در ایتا

فهرست مطالب کانال گروه گردشگری باچان گشت:
- معرفی گروه گردشگری باچان
- گردشگری حلال و بومگردی باچان
- غذای حلال تا برند حلال
- حفظ و ترویج زبان ترکی قشقایی
- مراحل برپایی سیاه چادر عشایری
- فروش خرمای زاهدی (قصب) باچان
- فیروزآباد و جاذبه های شگفت انگیزی که بیشتر باید شناخت
- گردشگری سلامت
- نخلستان باچان
- ژرف دره (کانیون) هایقر فیروزاباد
- آسیاب‌های آبی باچان
- دریاچه دشت گُرم-باچان
- چشمه و آبشار بوسورو- باچان
- پرنده نگری در باچان
- برم گنّه
- گنبد نمکی (کوه نمکی) باچان
- سیاهچال کوه بریز باچان
- گردشگری پایدار در بومگردی
- چاهک مالداری عشایری
- مجموعه تاریخی چاربازار باچان
- شروع و ایده گردشگری باچان گشت
- سیر سکونت در باچان
- سوند (sevrd) بافی
- لکّو بنه: حلوای سنتی طایفه جشنی
- کشف شهری بزرگ از دوره ساسانیان - در باچان
- هرچی فکر میکنم اصلا برام قابل درک نیست؟؟؟!!!
- کتاب پرورش زنبور عسل
- مروارید سبز ارسنجان
- دشت کِل فیروزاباد
-سراب اردشیر و امامزاده حسین (ع) کازرون
- شهر گور فیروزآباد
- شاهچراغ- شیراز
- قمپ آتشکده فیروزاباد
- روستای شاه رستم- سرچهان
- ببر سنگی امامزاده شاه پسرمرد
- جوی‌های سنگ و ساروجی باچان
- آقام شهید
- مرغهای محلی (بومی)
- حس خوش شادی و سادگی در بندگی روستایی
- داستان هَوو در مرغهای محلی
- هندوانه، هندوانه وحشی و هندوانه ابوجهل
- سپیدان زیبا، زندان آب، زندان طبیعت
- قنات‌های مجاور امامزاده اقامیراحمد (ع) باچان
- روش پخت و انواع نان در ترکهای قشقایی
- اصالت گروه گردشگری باچان
- اقامتگاه بومگردی باچان در صفحه رسمی سازمان میراث فرهنگی گردشگری فارس
- خرما پزان گرمای تابستان
- سال اول ثمردهی خرما در بومگردی باچان
- نذری 28 صفر از قدیم رسم همکاری خانواده ما بوده
- پاییز در شاه رستم
- اقامتگاه بوم گردی و کافه سنتی نارستان- ارسنجان
- یادآوری سازندهای زمین شناسی ایران
- آبشار سمیرم
- چشمه و دریاچه قصر یعقوب
- چشمه گمبان ارسنجان
- هاله ماه (خرمن ماه یا آغل ماه)  و اعتقاد عشایر در این خصوص
-درختچه تنگز یا تنگرِس (به ترکی: چالو) و لزوم نگهداری آن
گروه گردشگری باچان گشت
@bachantourism
آموزش ترکی قشقایی
@Qashqaeidili
شرکت تعاونی گردشگری باچان گشت
Bachantourism.blog.ir

حس خوش سادگی و شادی در زندگی روستایی

سلام. همه ما ایرانی ها یا روستا و عشایر زاده ایم و یا با این قشر از مردم به هر دلیل در ارتباط بوده و یا هستیم. خیلی از ما از زندگی ساده و بی آلایش روستایی دور افتاده ایم و آرزو داریم که حداقل برای یک روز هم که شده این آرامش و سادگی را دوباره تجربه کنیم:
-یه مرغ محلی تو بغل بگیریم و باهاش بازی کنیم.
- چرخیدن و نگهداری و مواظبت خروس از مرغها را ببینیم. 
- بیرون اومدن جوجه ها از تخم را انتظار بکشیم.
- آب و دون دادن و نگهداری یه مرغ محلی از جوجه های نو رسیدش را تماشا کنیم.
- جست و خیز و شادی بزغاله ها را ببینیم.
- دویدن و صدا زدن بزها موقع برگشت از چرا و شیر دادن به بزغاله ها را به تماشا بشینیم.
- تقلای یه بزغاله یا بره نو رسیده برای بلند شدن و شیر خوردن رو ببینیم. 
صبح با صدای خروس از خواب بیدار بشیم. 
- طلوع و غروب آفتاب را با صدای انبوه پرندگان رو با جان و دل تماشا کنیم.
- وَ وَ وَ
همه اینه را میشه در یه اقامتگاه بومگردی و یا در خانه یه دوست روستایی و عشایری تجربه کرد. اما به شرط اینکه از اینستاگرام فاصله بگیریم. مدتی پیش سخنرانی یه سخنران بزرگ که دنیا را گشته را شنیدم که میگفت: اینستاگرام لذت سادگی و شادی های کوچک و بزرگ را از ما گرفته و موجب اختلاف تو خانواده ها شده است. می‌گفت قبلا ما به یه تفریح و زندگی ساده، با یه دوستت دارم، با یه شاخه گل، با یه جشن تولد ساده خودمونی، با یه قرمه سبزی مادری، با یه سفر ساده و یا با یه مَتَل پیرمرد روستایی (مثل مرحوم مشتی علی خان خودمون) آنقدر غرق در شادی می‌شدیم که قابل وصف نبود و همین شادی های کوچک موجب دوام خانواده ها بود اما اینیستا گرام که اومد توقعات ما را بالا برد. جشن تولدهای لاکچری گرفتیم و به اشتراک گذاشتیم، خواستیم شادی کنیم اما دیدیم دیگری جشن باشکوه تری گرفته.
پراید و پیکان سوار شدیم تا

مروارید سبز ارسنجان

مروارید سبز ارسنجان:

مروارید سبز ارسنجان در واقع نام تک درخت بنه ای است که بر تخته سنگ بزرگی در دامنه کوه شمالی شهر ارسنجان، روییده است. این پدیده خارق العاده، مورد توجه کارشناسان گیاه شناسی قرار گرفته و همه روزه گردشگران زیادی را به خود جلب می‌کند. درخت بنه از جمله درختان شاخص کوههای زاگرس و اطراف شهر ارسنجان و بسیار شبیه درخت پسته است به گونه ای که برخی پسته را به این درخت پیوند می‌زنند. مغز دانه این درخت (شبیه مغز پسته) بسیار مغذی و برای تهیه انواع حلوا کاربرد دارد. در سالیان اخیر، برداشت بی رویه و غیراصولی بنه، آتش سوزی، گیاهان مهاجم و تخریب شاخ برگ درخت توسط افراد به اصطلاح گردشگر، این گونه گیاهی ارزشمند را به خطر انداخته است.

لازم است در راستای صیانت

دشت کِل

دشت کِل:

سلام. دشت کِل از جاذبه های زیبای شهرستان فیروزآباد در استان فارس است. این جاذبه در مسیر جاده قدیم فیروزآباد به فراشبند و در نزدیکی روستای گردشگری باچان (باچون) قرار دارد. کِل در زبان محلی به میوه کیالک (سیب وحشی) گفته می‌شود و دلیل شهرت این دشت به این نام، تعدد درخت کل در این دشت است. به دلیل ارتفاع حدود 1800 متر از سطح دریا و مرتفع بودن نسبت به محل شهرهای اطراف، این دشت تابستان‌های خنکی دارد و همه روزه به خصوص در روزهای تعطیل بهار و تابستان، پذیرای مسافران و گردشگران است. بهترین زمان عزیمت به این دشت،

شهر گور فیروزاباد

شهر گور فیروزاباد:

سلام. شهر تاریخی گور یا اردشیرخوره به همرا مناره سنگی مرتفع مشهور به منار میلو در زمان ساسانیان و در کنار رودخانه تنگاب (در دشت فیروزاباد)، ایجاد شده است. برخی اعتقاد دارند که بخشی از شهر گور در زمان هخامنشیان بنا شده اما آنچه مسلم است این است که این شهر در زمان ساسانیان گسترش و عظمت یافته و شهرت جهانی پیدا کرده است. این شهر در وسط یه خندق دایره ای شکل بزرگ ایجاد شده که منار میلو، دقیقا در مرکز این دایره قرار دارد. شکل دایره ای خندق آنقدر دقیق است که انگار با پرگار کشیده شده است. دارابگرد هم به همین سبک ایجاد شده است. خندق از آب پر می‌شده تا از شهر در زمان هجوم دشمن، محافظت شود. همان خندقی که

شاهچراغ

شاهچراغ:

سلام. ای شاه چراغ. آی آی آی. من که ام که از تو بگویم. دنیا تو را می‌شناسد. بالهای سوخته ات از جفای روزگار، دوباره باز شده اند و تو در اوج آسمان بزرگی در پروازی. شیفتگانت از نور وجود تو جان می‌گیرند. تو آنی که چون ارباب بی کفن،چند بار مقبره ات را پوشاندند تا از یاد برندت اما دوباره روشن شدی و چون خورشید فروزان تابیدی بر همه عالم. حال آن کج فهمان و سیه رویان عالم، به خیال خود با مشتی خاک می خواهند، چهره خورشید را تاریک کنند. بسی خیال باطل. شاه چراغ همچون همیشه بر دل تاریک ما بتاب و فروزان کن، رویای وصل ما را بساز و تابان کن.

قمپ آتشکده فیروزاباد

قمپ آتشکده فیروزاباد:

چشمه یا قمپ آتشکده فیروزاباد که از نظر زمین شناسان یک چاه طبیعی یا مصنوعی آرتزین (چاه خودجوش) که عمق دقیق آن هنوز مشخص نشده است به نحوی که با وجود زلال و در جریان بودن آب، محل چشمه از بالا و از تصاویر هوایی، سیاه دیده می‌شود. کاخ اردشیر بابکان همچون دیگر بناهای مهم دوره ساسانیان، در کنار چشمه ایجاد شده و در فاصله کمی از محل قمپ قرار دارد. کاخ هنوز شکوه و زیبایی خاص خود را دارد و تقریبا همچون بنای اولیه، حفظ شده است. چشمه حدود ٢٠٠٠ لیتر بر ثانیه ابدهی دارد و مزارع کشاورزی پایین دست را سیراب و در فصول پر بارش، باقی آب چشمه به رودخانه تنگاب می‌پیوندد. همچنین

کوچه باغ های شاه رستم

کوچه باغهای روستای شاه رستم:

سلام. روستای شاه رستم از توابع شهرستان سرچهان (قبلا جزو شهرستان بوانات) و در مسیر جاده قادراباد به بوانات در استان فارس قرار دارد. درختان گردوی کهن از جمله میراث این روستای زیبای گردشگری است. روستا کوچه باغها و جوی‌های آب روان زیبایی دارد. تابستان و سایه سار خنک درختان گردو در کنار جوی آب، بسیار فرح بخش است. مردم روستا مهمان نوازند و چند اقامتگاه بومگردی نیز در روستا تاسیس شده است. اواسط پاییز گردوی روستا می رسد و به همراه مویز، کشمش، آلو بخارا و بادام، برای فروش عرضه می گردد. گردوی این روستا شهرت دارد و بسیار خوش طعم است. تمام فصول سال این روستا،

ببر سنگی امامزاده شاه پسر مرد

ببر سنگی امامزاده شاه پسرمرد:

سلام. در مسیر جاده شهر کلمه به امامزاده شاه پسرمرد در استان بوشهر (در مسیر فراشبند به اهرم)، تکه سنگ بزرگی به شکل ببر یا پلنگ قرار داشت که در سال‌های اخیر رنگ آمیزی و شبیه ببری بزرگ شده که در اولین نگاه، قابل تشخیص است. مسیر جاده کم عرض، پیچ در پیچ و خاکی بود که بهسازی و آسفالت شده است. حدود نیم ساعت طول می‌کشد که از شهر کلمه به این نقطه برسیم. در ادامه به بقعه امامزاده شاه پسر مرد (که در بین اهالی و عشایر قشقایی بسیار عزت و احترام دارند) می‌رسیم که ساختمان آن در حال احیا و بازسازی است. روستایی کوچک با مردمی فقیر در کنار امامزاده قرار دارد که اهالی آن اغلب از طریق زائران امرار معاش می کنند. امید است که

جوب های سنگ و ساروجی باچان

جوب های سنگ و ساروجی باچان:

سلام. قبلا در مورد تحقیق آقای قاسمی ( دکتری باستان شناسی دانشگاه سورن پاریس) در مورد آثار باستانی مربوط به دوران هخامنشیان و ساسانیان دشت باچان مشهور به چاربازار، سخن به میان آمد. اما آنچه چاربازار را به شهرت رساند و البته به وجود آورد و در تحقیق نیز به آن پرداخته شده، وجود آب و جوی‌های آب بود که موجب آبادانی چاربازار و ایجاد باغها شد. گرچه از جوی ها حفاظت نشده اما به دلیل استحکام مناسب آن هنوز در چند جای دشت

مرغ محلی (بومی)

مرغ های محلی (بومی):

سلام. زندگی مرغ های محلی و ارتباط با این موجودات عزیز خدا، زیبایی و لذت خاص خودش را داره. پرورش این مرغ ها آنقدر لذت بخشه و طرفدار داره که مطالب زیادی در مورد این موضوع تهیه و در سایت‌های مختلف به اشتراک گذاشته شده. از این رو نیاز ندیدم که اصول پرورش مرغ بومی را اینجا به اشتراک بذارم. دوستان می تونن از منابع دیگه به این موضوع دسترسی پیدا کنن.

بعض وقتا فکر میکنم که این مرغها در ارتباط با انسان، خوی آدمی پیدا میکنن (احتمالا همینطوره) همیشه از کودکی در ارتباط با مرغ های محلی بودم. تو خونه روستایی، مادرم همیشه مرغ پرورش می داد هنوزم با وجود اینکه پاهاشون درد میکنه و نمیتونن به تعداد زیاد مرغ برسن، حداقل

کشف شهری بزرگ از دوره ساسانی در باچون (باچان)

سلام. قبلا باچون یا همون باچان خودمون (که در اداره ثبت هم با همین نام ثبت شده)، را در مسیر میراث جهانی ساسانی می نامیدم چون در مسیر اصلی و تاریخی شهرها و مراکز بزرگ ساسانی فیروزآباد، فراشبند و کازرون قرار داشت و آثاری داشت که فکر می‌کردم، مراکز بین راهی تاریخی باشد، اما اکنون باچان عزیز به عنوان شهری بزرگ و تاریخی دوره های هخامنشی و ساسانی به جهانیان شناسانده شده است. به نوبه خودم از تلاش‌های همه عزیزان میراث فرهنگی به خصوص آقای پارسا قاسمی دکتری باستان شناسی، تشکر میکنم.
از گذشته ها، اقوام ما در کنار این آثار تاریخی زیسته و به اهمیت آن پی برده بودند اما چون اطلاعات تاریخی مناسبی نداشتند و یا به مراکز فرهنگی و باستان شناسی دسترسی نزدیک نداشتند، نتوانسته بودند آن را به جهانیان بشناسانند اما نام این آثار سینه به سینه گشته و برای ما تعریف شده بود. آثاری که خیلی از آنها به مرور زمان و به دلیل توجه نشدن لازم، در حال تخریب بودند. اما تحقیقی به جهانیان عرضه شد که نشان از بزرگی و اهمیت آثار تاریخی دشت باچون و بنی قطار دارد. شاید این بزرگی مرهون چشمه سارهای بزرگ باچان که از زمان هخامنشیان، آن را به دشت باچون رسانده بودند، باشد که آثار جوی‌های سنگ و ساروجی آن در جای جای دشت باچون، قابل مشاهده است.

نتایج مطالعات مقدماتی این محوطه مهم در مجله Historia i swiat, Siedlce  توسط پارسا قاسمی، رضا نوروزی، عزیز رضایی، مصیب امیری و ابراهیم قزلباش منتشر شده و از لینک زیر قابل دانلود است.

چیق بافی و سوند بافی

سلام. یکی از اصول احیا یا ساخت خانه های بوم گردی استفاده از مصالح یا وسایل بومی محل هست. برا ساخت دیواره کومه ها، از سنگ استفاده شده و به اجبار برای استحکام بهتر دیواره و سقف، از میله های آهنی استفاده می‌شود اما مخفی خواهد شد تا نمای بومی خانه را به هم نزند. برای پوشش سقف کومه ها هم از گرز یا همون پیش (برگ بلند نخل) که بومی روستای باچان هست، استفاده خواهد شد. در استان‌های جنوبی کشور مثل هرمزگان و بوشهر، از چیدن کنار هم و بافتن پیش نخل، دست ساخته هایی درست می گردد که سوند (sevend) نامیده می‌شود و این کار را سوندبافی می‌گویند. سوندبافی همانند چیق بافی ما قشقایی ها هست با این تفاوت که در چیق بافی، از نِی و در سوندبافی از پیش یا گرز نخل استفاده می‌شود. سوند را اغلب برای پوشش سقف خانه ها استفاده می‌کنند. اگرچه سوند بافی در روستای باچان رایج نیست اما از گذشته برای سقف گله دانی ها،

خانه بومگردی باچان-احیا و ایجاد کومه

سلام. اغلب سکونت گاههای باچان و نقاط اطراف آن همانند دیگر مناطق، ابتدا چادر (سیاه چادر عشایری و یا چادر برزنتی) و سپس چادر و کومه و بعد خانه های ایوان دار بوده است. در حال حاضر هم با وجود رونق خانه های مدرن، هر سه نوع خانه در دشت باچون، قابل مشاهده است. در محوطه در نظر گرفته شده، کومه و خانه‌ای سنگی (با ملات گل) وجود داشت که با گذر زمان سقف کومه و خانه تخریب شده بود. خانه سنگ و گلی به دلیل اینکه استحکام نداشت و قابل احیا مناسب نبود، استفاده نشد و علاوه بر احیا و مستحکم سازی کومه موجود، دیوار چند کومه نیز با مصالح سنگی موجود، ساخته شد و کاهگل دیواره داخلی کومه ها و ایجاد سقف آن در حال پیگیری است. در آینده، با نصب سیاه چادر در محوطه، از دو نوع خانه با سبک بومی منطقه (کومه و چادر)، استفاده خواهد شد.