حس خوش سادگی و شادی در زندگی روستایی

سلام. همه ما ایرانی ها یا روستا و عشایر زاده ایم و یا با این قشر از مردم به هر دلیل در ارتباط بوده و یا هستیم. خیلی از ما از زندگی ساده و بی آلایش روستایی دور افتاده ایم و آرزو داریم که حداقل برای یک روز هم که شده این آرامش و سادگی را دوباره تجربه کنیم:
-یه مرغ محلی تو بغل بگیریم و باهاش بازی کنیم.
- چرخیدن و نگهداری و مواظبت خروس از مرغها را ببینیم. 
- بیرون اومدن جوجه ها از تخم را انتظار بکشیم.
- آب و دون دادن و نگهداری یه مرغ محلی از جوجه های نو رسیدش را تماشا کنیم.
- جست و خیز و شادی بزغاله ها را ببینیم.
- دویدن و صدا زدن بزها موقع برگشت از چرا و شیر دادن به بزغاله ها را به تماشا بشینیم.
- تقلای یه بزغاله یا بره نو رسیده برای بلند شدن و شیر خوردن رو ببینیم. 
صبح با صدای خروس از خواب بیدار بشیم. 
- طلوع و غروب آفتاب را با صدای انبوه پرندگان رو با جان و دل تماشا کنیم.
- وَ وَ وَ
همه اینه را میشه در یه اقامتگاه بومگردی و یا در خانه یه دوست روستایی و عشایری تجربه کرد. اما به شرط اینکه از اینستاگرام فاصله بگیریم. مدتی پیش سخنرانی یه سخنران بزرگ که دنیا را گشته را شنیدم که میگفت: اینستاگرام لذت سادگی و شادی های کوچک و بزرگ را از ما گرفته و موجب اختلاف تو خانواده ها شده است. می‌گفت قبلا ما به یه تفریح و زندگی ساده، با یه دوستت دارم، با یه شاخه گل، با یه جشن تولد ساده خودمونی، با یه قرمه سبزی مادری، با یه سفر ساده و یا با یه مَتَل پیرمرد روستایی (مثل مرحوم مشتی علی خان خودمون) آنقدر غرق در شادی می‌شدیم که قابل وصف نبود و همین شادی های کوچک موجب دوام خانواده ها بود اما اینیستا گرام که اومد توقعات ما را بالا برد. جشن تولدهای لاکچری گرفتیم و به اشتراک گذاشتیم، خواستیم شادی کنیم اما دیدیم دیگری جشن باشکوه تری گرفته.
پراید و پیکان سوار شدیم تا

چیق بافی و سوند بافی

سلام. یکی از اصول احیا یا ساخت خانه های بوم گردی استفاده از مصالح یا وسایل بومی محل هست. برا ساخت دیواره کومه ها، از سنگ استفاده شده و به اجبار برای استحکام بهتر دیواره و سقف، از میله های آهنی استفاده می‌شود اما مخفی خواهد شد تا نمای بومی خانه را به هم نزند. برای پوشش سقف کومه ها هم از گرز یا همون پیش (برگ بلند نخل) که بومی روستای باچان هست، استفاده خواهد شد. در استان‌های جنوبی کشور مثل هرمزگان و بوشهر، از چیدن کنار هم و بافتن پیش نخل، دست ساخته هایی درست می گردد که سوند (sevend) نامیده می‌شود و این کار را سوندبافی می‌گویند. سوندبافی همانند چیق بافی ما قشقایی ها هست با این تفاوت که در چیق بافی، از نِی و در سوندبافی از پیش یا گرز نخل استفاده می‌شود. سوند را اغلب برای پوشش سقف خانه ها استفاده می‌کنند. اگرچه سوند بافی در روستای باچان رایج نیست اما از گذشته برای سقف گله دانی ها،