پخت انواع نان

روش پخت و انواع نان در ترکهای قشقایی:
سلام. نان‌ها در میان ترکهای قشقایی اهمیت زیاده داشته و دارد و بخش مهمی از غذای روزانه را تشکیل می‌دهد. به همین دلیل نان از گذشته در میان عشایر قشقایی دارای قداست بوده به نحوی که اون را پرتاب نمیکردند و یا اجازه نمی‌دادند که کثیف بشه و اگر نانی در محل عبور افتاده بوده، میبوسیدند و در کناری می‌گذاشتند که محل عبور نباشه. در ادامه انواع نان در عشایر قشقایی را خدمت عزیزان معرفی میکنم:
-نون تیری یا همون تورکی چُرگ به معنی نان ترکی که به دو نمونه پخته میشه، یکی دونه دونه پخته میشه و خشک برا مدت طولانی نگهداری میشه
یکی دیگه سه تایی با هم پخته میشه و نرم برا مصرف روزانه
این نوع نان نازک (همانند نان لواش) به شکل دایره و به قطر حدود 50 تا 70 سانت بسته به مهارت پزنده و وسایل پخت، پخته می‌شود. وسایل پخت این نوع نان، دَوِرجَگ (به معنی برگرداننده- وسیله ای مثل شمشیر و فلزی صاف و بدون خمیدگی و به طول حدود 1 متر)، اُوخلو (وسیله چوبی استوانه ای به طول حدود 1 متر و قطر حدود 1 سانت)، تخته پهن کردن نان (دایره ای شکل، ٣ یا ۴ پایه به ارتفاع حدود ٢٠ و قطر حدود ۵٠ تا ٧٠ سانت)، ساج (وسیله فلزی دایره ای شکل به قطر حدود ۵٠ تا ٧٠ سانت و کمی گود همچون ماهی تابه اما به صورت سهموی)، اجاق (آتشی یا گازی). ساج را به صورتی که گودی آن یه طرف آتش باشد میگذارند و نان را روی تخته پهن و روی ساج می‌پزند. 
-تاپو: نان به قطر 20 تا 25 سانت و ضخامت 1 سانت که وسط چونه ادویه خاص میذارن و پهن میکنن و روی ساج می‌پزند. 
-کولک: شبیه نون

هندوانه، هندوانه وحشی (کوهی- لگجی)، هندوانه ابوجهل

هندوانه، هندوانه وحشی (کوهی- لگجی)، هندوانه ابوجهل:
سلام. هندوانه (به ترکی: قارپوز) که همگی باهاش آشنا هستیم.
هندوانه ابوجهل (به ترکی: آچی قارپوز به معنی هندوانه تلخ)، از نظر بوته و ثمر، خیلی شبیه هندوانه معمولیه با این تفاوت که این نوع هندوانه خودرو، مقاوم به کم آبی و بسیار تلخ است و میوه کوچکتری نسبت به هندوانه معمولی داره. برخی از این نوع هندوانه، برای درمان هم استفاده می کنند.
اما هندوانه وحشی یا لگجی (لِیجین در زبان محلی جنوب کشور)، بوته بزرگ و خاردار خودرو و بسیار مقاوم به کم آبی دارد که بوته آن شبیه بوته هندوانه معمولی نیست و میوه آن نیز شباهت کمی به هندوانه دارد اما

مرغ های محلی

مرغ های محلی (بومی):
زندگی مرغ های محلی و ارتباط با این موجودات عزیز خدا، زیبایی و لذت خاص خودش را داره. پرورش این مرغ ها آنقدر لذت بخشه و طرفدار داره که مطالب زیادی در مورد این موضوع تهیه و در سایت‌های مختلف به اشتراک گذاشته شده. از این رو نیاز ندیدم که اصول پرورش مرغ بومی را اینجا به اشتراک بذارم. دوستان می تونن از منابع دیگه به این موضوع دسترسی پیدا کنن.
بعض وقتا فکر میکنم که این مرغها در ارتباط با انسان، خوی آدمی پیدا میکنن (احتمالا همین طوره) همیشه از کودکی در ارتباط با مرغ های محلی بودم. تو خونه روستایی، مادرم همیشه مرغ نگه می‌داشتن. هنوزم با وجود اینکه پاهاشون درد میکنه و نمیتونن به تعداد زیاد مرغ برسن، حداقل دو سه تا مرغ تو خونه نگهداری میکنن. بعضی وقتا این مرغها به یه همدم مهربون و بی آزار تبدیل میشن. وقتی مرغ محلی رو تو بغل میگیری و دست رو سرش میکشی، چشاش را آروم میبنده و باز میکنه، انگار که

لکّو بنه، حلوای سنتی عشایر طایفه جشنی (گیشنی)

لکّو بنه (Lockoo bane) حلوای سنتی عشایر جشنی در شهرستانهای ارسنجان و سرچهان در شمال استان فارس است. این حلوا از ترکیب بنه (پسته وحشی) با شکر، خرما یا عسل تهیه می‌گردد.
ابتدا بنه را آسیاب و سپس الک می‌کنند تا مغز آن جدا شود. مغزهای جدا شده را درون سینی آلمینیومی یا رویی روی اجاق با آتش ملایم، اندکی گرم و در همین حین، شیرینی حلوا (شکر یا عسل یا خرما) را اضافه و کمی آب روی آن پاشیده می‌شود. مخلوط تهیه شده را هم می‌زنند و سپس از روی آتش برداشته و به اندازه کافی ورز می دهند تا حلوا به روغن بیفتد (بنه دارای مغزی روغنی است که با گرما روغن پس می دهد) سپس به اندازه دلخواه گرده گرده کرده، درون ظرف و در فریز نگهداری میکنند و به مرور مصرف می‌شود(توصیه: حلوا درون پلاستیک سربسته در فریز قرارداده شود تا بو نگیرد). این حلوا، بسیار مقوی است و موجب تقویت قوا و سیستم ایمنی بدن می گردد و درمان خوبی برای

چیق بافی و سوند بافی

سلام. یکی از اصول احیا یا ساخت خانه های بوم گردی استفاده از مصالح یا وسایل بومی محل هست. برا ساخت دیواره کومه ها، از سنگ استفاده شده و به اجبار برای استحکام بهتر دیواره و سقف، از میله های آهنی استفاده می‌شود اما مخفی خواهد شد تا نمای بومی خانه را به هم نزند. برای پوشش سقف کومه ها هم از گرز یا همون پیش (برگ بلند نخل) که بومی روستای باچان هست، استفاده خواهد شد. در استان‌های جنوبی کشور مثل هرمزگان و بوشهر، از چیدن کنار هم و بافتن پیش نخل، دست ساخته هایی درست می گردد که سوند (sevend) نامیده می‌شود و این کار را سوندبافی می‌گویند. سوندبافی همانند چیق بافی ما قشقایی ها هست با این تفاوت که در چیق بافی، از نِی و در سوندبافی از پیش یا گرز نخل استفاده می‌شود. سوند را اغلب برای پوشش سقف خانه ها استفاده می‌کنند. اگرچه سوند بافی در روستای باچان رایج نیست اما از گذشته برای سقف گله دانی ها،

مراحل برپایی یک سایه چادر Stages of setting up a black tent

سلام.

در کمپ ایل‌گردی گاه به دلیل کم بودن فضای کافی جهت پذیرایی از گردشگران، لازم است یک یا چند چادر جدید برپا شود. در اصل سیاه چادرها بر روی پایه‌های چوبی احداث می‌شوند اما اخیرا به دلیل سهولت احداث، از داربست‌های فلزی نیز استفاده می‌شود.

کوچ عشایر Nomads migration

سلام

کم کم دارد تابستان به آخر میرسد. هوا در مناطق سردسیری به سردی میگراید و در مناطق گرمسیری از گرمی هوا کاسته میشود و عشایر خود را بار دیگر برای کوچ پاییزه آماده میکنند. گله های گوسفند و بز به همراه کاروانیان به راه می افتد. مناطق گرمسیری جان دوباره میگیرند و رونق سراسر منطقه را فرا میگیرد. اینجا فراشبند مرز فارس و بوشهر- منتظر دیدار علاقه مندان- گروه گردشگری باچان توریسم

منطقه تفریحی جنگلی و دریاچه دشت گرم باچان (Gorm sinkhole&lake)

سلام

دشت جنگلی گرم در منطقه ای مابین باچون و کوهمره (شهرستان فراشبند و فیروزآباد فارس) قرار دارد.

برای دسترسی به این منطقه بکر و بسیار زیبا دو مسیر وجود دارد