مرغ محلی (بومی)

مرغ های محلی (بومی):

سلام. زندگی مرغ های محلی و ارتباط با این موجودات عزیز خدا، زیبایی و لذت خاص خودش را داره. پرورش این مرغ ها آنقدر لذت بخشه و طرفدار داره که مطالب زیادی در مورد این موضوع تهیه و در سایت‌های مختلف به اشتراک گذاشته شده. از این رو نیاز ندیدم که اصول پرورش مرغ بومی را اینجا به اشتراک بذارم. دوستان می تونن از منابع دیگه به این موضوع دسترسی پیدا کنن.

بعض وقتا فکر میکنم که این مرغها در ارتباط با انسان، خوی آدمی پیدا میکنن (احتمالا همینطوره) همیشه از کودکی در ارتباط با مرغ های محلی بودم. تو خونه روستایی، مادرم همیشه مرغ پرورش می داد هنوزم با وجود اینکه پاهاشون درد میکنه و نمیتونن به تعداد زیاد مرغ برسن، حداقل

چاه (چاهک) مالداری عشایری Nomadic livestock well

💧چاه (چاهک) مالداری یا عشایری:
از گذشته های دور در مناطق عشایری که چشمه وجود نداشته و یا خشک شده، چاه‌های دهانه گشاد کم عمقی حفر می‌شده تا به وسیله دول (ظرف چرمی یا پلاستیکی) و طناب از چاه آبکشی و برای شرب دام و انسان استفاده گردد. این چاهک ها اغلب در کنار آبراهه ها و مسیل ها یا در مسیر جریان آب زیرزمینی و در نقطه ای که سیل گیر نباشد (همراه با شناخت مسیر جریان آب زیرزمینی) حفر و با سنگ چین نگهداری می‌شده است.
در مسیر روستای باچان به شهر فراشبند و در انتهای دشتی با نام بیدزرد، از نمونه این چاهک ها به صورت متعدد و پی در پی حفر شده و به چاترکمن، چاه تیرکمان یا چاه تیرکمون، شهرت دارد. مشابه این چاه‌ها در مناطق عشایری شهرستانهای ارسنجان، پاسارگاد و سرچهان هم وجود دارد که هر کدام به نام خاص و یا به نام فردی، مشهور است (از جمله چاه حسین، چاه انجیر).
در سال‌های پر بارش، آبراهه مجاور چاترکمن جریان می یابد و چاهها سرریز می‌کند و در فصل های کم بارش که جریان آب وجود ندارد، می‌توان از آب چاه برای شرب دام یا انسان استفاده کرد (که البته شرب انسانی توصیه نمی‌شود).
برای رسیدن به چاترکمن،