شاهچراغ

شاهچراغ:

سلام. ای شاه چراغ. آی آی آی. من که ام که از تو بگویم. دنیا تو را می‌شناسد. بالهای سوخته ات از جفای روزگار، دوباره باز شده اند و تو در اوج آسمان بزرگی در پروازی. شیفتگانت از نور وجود تو جان می‌گیرند. تو آنی که چون ارباب بی کفن،چند بار مقبره ات را پوشاندند تا از یاد برندت اما دوباره روشن شدی و چون خورشید فروزان تابیدی بر همه عالم. حال آن کج فهمان و سیه رویان عالم، به خیال خود با مشتی خاک می خواهند، چهره خورشید را تاریک کنند. بسی خیال باطل. شاه چراغ همچون همیشه بر دل تاریک ما بتاب و فروزان کن، رویای وصل ما را بساز و تابان کن.